Vrijdag 6 januari

Het verblijf van 3 nachten in (ons) Paarl(tje) zit er bijna op. Wat een idyllische plek is dit; midden in de wijngaarden op een super mooie verbouwde boerderij, omgeven door rotsachtig gebergte. Meer persoonlijke informatie krijg ik vanmiddag van de 82-jarige moeder van de Belgische eigenaar; sinds anderhalf jaar woont zij hier ook permanent en heeft er geen moment spijt van. Bijzonder! 
 

​​​

Donderdag hebben we er een culturele dag van gemaakt. Eerst naar het Taal Monument op de top van de Paarlberg, een grandioos gedenkteken ter ere van het ontstaan van de Afrikaanse taal. Het Afrikaans is na Zoeloe en Xhosa de 3e taal van zuid Afrika en wordt door 15% van de bevolking gesproken. Het Engels slechts door 9%.  

De Paarlberg dankt zijn naam trouwens aan zijn zilverachtige (zeker na een regenbui) granieten bult. 

Terwijl we in de verte de Tafelberg nog kunnen spotten, wordt de lucht steeds dreigender en is er behoorlijke regen op komst. 

Franschhoek (25 km verderop), fameus om zijn wijnproeverij en culinaire hoofdstad van de West-Kaap, wordt ons toevluchtsoord en daar stranden we uiteindelijk onder het genot van een Aperol en koffie.

Mijn oog valt meteen op een mooi wit gebouw, een hospice dat bij nader onderzoek de deuren een maandje gesloten houdt. Opmerkelijk, zal hier ook een gebrek aan personeel te oorzaak van zijn of mogen mensen niet dood gaan in de zomer?

Oorspronkelijk heette het de ‘france hoek’, omdat de Franse hugenoten eind 17e eeuw hier neerstreken. De franse naamgevingen overal en de op Frankrijk geïnspireerde decoraties in de winkels en restaurants doen me even vergeten dat ik in Zuid-Afrika ben, het zou zomaar de Provence kunnen zijn……

Na het bezoek aan het indrukwekkende Huguenot Museum en het Huguenot Monument, pakken we nog even het parfum museum mee. Wat jammer dat je alleen maar naar die prachtige flesjes mocht kijken! 

Vanochtend de Spice Route bezocht, een van oorsprong boerderij in de wijngaarden, die omgetoverd is in allerlei classy restaurants en kunstzinnige winkeltjes met een geweldig uitzicht op (hoe kan het ik anders) de Tafelberg vaag in de verte. 

Wij hebben onze zinnen gezet op wandelen vandaag. Het beloofde 5 km wandelpad midden door de wijngaard was waarschijnlijk op zijn Afrikaans gemeten. De 10.000 stappen hebben we by far niet gehaald. 

Onze middagrust op de veranda wordt fors verstoord. De Zuid Afrika gezins app draait sinds de ochtend al op volle toeren, want vandaag was Nuba ophaaldag. Dan weet je nooit wat je aantreft: het beestje was schor als gewoonlijk en zag eruit .. …. Hij mag zo absoluut niet naar Amsterdam en een bad beurt (alleen koud water!) in Wassenaar was de hoogste prioriteit volgens Sam. 

Niet wetende dat hij later voor een grote verrassing komt te staan, toen hij beneden in de keuken van het AD plein een enorme lekkage aantrof. Ik zal niet in details treden maar alle hulplijnen zijn inmiddels ingeschakeld. Enne, als je met een Walther reist, blijf je relaxed 😉!

De restaurant expeditie in Paarl blijft een uitdaging en ook op onze 2e avond komen we er bekaaid vanaf. We moeten het doen met een achteraf gelegen, wat sjofel Portugees ‘cafetaria’, grenzend aan een zaaltje met slotmachines. De enige charme is dat we tussen de ‘locals’ zitten. 

Een ezel stoot zich meestal niet drie keer aan de zelfde steen: vanavond is het gelukt om in het beste restaurant van Paarl te reserveren (Noop geheten!) en heerlijk te dineren inclusief wit tafelkleedje, kaarslicht en professionele obers. Jammer dat je dan weer voor het donker ‘thuis’ wilt zijn. 

Bij het teruglopen naar de auto, worden we dan toch nog verrast door een zwarte man, half liggend op het trottoir, die bijna tegen ons opspringt en er wat kreten uitgooit op het moment dat hij ons ziet. 

Ik schrik me werkelijk rot en loop in sneltreinvaart naar de auto met Frans en deze man in mijn kielzog. Hij wil geld omdat hij zogenaamd op onze geparkeerde auto gelet zou hebben. Met een gift van 20 rand (1 rand = 6 cent) laat hij ons verder met rust. 

In de schemering probeer ik bij het zwembad nog een laatste stuiptrekking van de ondergaande zon op te vangen.