Woensdag 4 januari

En ja het is even wennen.
Een vroege stop bij Cape Town International Airport had ik wel willen overslaan. Ik zie ze met lede ogen vertrekken. We staan er maar niet te lang bij stil. 

Ik krijg op weg naar de airport door de dochters nog een laatste lesje in google maps en wat bemoedigende woorden. Soms zijn de rollen even omgedraaid, zeker als het om de digitale wereld gaat. 

En dan staan we 2 weken later opnieuw bij de autoverhuur om de grote witte bak in te ruilen voor ja een grijze Suzuki (in een land waar de meeste auto’s wit zijn). Vanaf nu wordt het dus ook links schakelen (ale kleine auto’s zijn schakel). 

Terug naar onze accommodatie, komen we in een enorme regenhoos terecht, wat het rijden nog uitdagender maakt. De grote borden op de autoweg met ‘high crime area’ laten mij meteen inzien dat we de navigatie niet te letterlijk moeten nemen. Dan beter een stukje omrijden.

We gaan vandaag naar Paarl, een wijngebied 30 kilometer verderop. Het idee was om hier 3 dagen bij te komen van de intensieve reis met zijn 5-en. Maar dat bijkomen is wat ons betreft helemaal niet nodig, het is eigenlijk meer afkicken nu. Best gek met zijn tweetjes achterblijven. 

‘Tempel Wines’ is een voormalige boerderij in een wijngaard, afgelegen en bereikbaar via een kilometer lange niet-geasfalteerde weg, dus we komen boemelend aan. We worden aan de poort feestelijk onthaald met een glas wijn door een Belgisch/ Russisch echtpaar die enkele jaren geleden een, zoals dat hier heet, boutique hotel is gestart. 

Ze hebben 4 kleine kamers, voormalige stallen die super hip zijn gedecoreerd. Er past net een 2 persoonsbed in maar dan heb je wel een ‘bed met een view’. Zelfs een klein privé zwembadje en open haard buiten op terras. Saillant detail: 5 grote lieve honden die op het terrein rondstruinen en een eigen wijnbrouwerij (blijkt later) gedecoreerd door street artist. We zijn echt in een Paarltje beland. 

Na een middag siësta waarin ik vooral moet resetten, verkennen we Paarl en voelen ons wat verloren in onze zoektocht naar een gezellig centrum dat er niet is. Ondanks onze behoefte om onze benen te strekken, ziet het er zo weinig uitnodigend uit dat we het dorp per auto verkennen oftewel rondjes blijven rijden. 

Ik durf het bijna niet te zeggen maar we strijken uiteindelijk wat desperaat neer in een locaal Brauhaus en gaan aan de Duitse schnitzel met sauerkraut. We willen namelijk voor het donker terug zijn in ons Paarltje. 

Morgen pakken we het anders aan…..