Zaterdag 24 december

25 december 2022 - Kaap De Goede Hoop, Zuid-Afrika

Het kerstmannetje lacht ons toe bij het ontbijt. We gaan Kaapstad verlaten en naar het zuidelijkste punt Cape Point.

Na enkele dagen hebben we een eerste indruk van een bijzondere en zeer gevarieerde stad wat betreft natuur, cultuur en helaas nog schrijnende contrasten tussen arm en rijk. We begrijpen dat het personeel in de hotels ‘s ochtends vroeg met busjes vanuit de townships naar Kaapstad worden vervoerd om te werken. Goedlachs, vrolijk en vriendelijk stellen ze zich dienstbaar op; rijkdom lijkt maar relatief! Inmiddels hebben we de geografie van de stad in de smiezen met de indrukwekkende Tafelberg en kleinere Signal Hill en Lion’s head als steeds terugkerend oriëntatiepunten.

Onze tocht gaat langs de kust, via Sea Point, Clifton en Camps Bay (patserig!) naar Houtbaai en via de Chapman’s Peak Drive (niemand wagenziek) naar Kommetjie en daarna vrij snel onze entree in Cape of Good Hope National Park voor een bedrag van slechts 120 euro (!). Contrasterend bedrag met de prijsjes die we tot nu toe betalen.

Inmiddels gaat het beter met onze zieke gelukkig, Juul heeft het inmiddels ook te pakken. Dus onze beklimming naar boven bij Kaap de Goede Hoop blijft zij achter in de auto en dat heeft ze geweten. Klauterend omhoog op handen en voeten (de oudjes later onder supervisie van Fab en Sam naar beneden) onder het genot van een strakke wind, wordt de lucht dreigend. De Atlantische en Indische oceaan komen hier bij elkaar, ivm wind een uitdaging voor de zeevaart met veel schipbreuken in het verleden. Terugkomend bij de auto, trof ik Juul wild zwaaiend in de wat bleek gesloten auto aan. Zij was oververhit geraakt (ondanks de zwaar bewolkte dag) en kon er niet uit. Ze had geen bereik en blijkbaar de alarm van de auto al enkele malen geactiveerd die Frans en Sam achteraf wel gehoord hadden. Ze had al plannen hoe het autoraam open te breken als de nood te hoog werd. Ik was het eerst terug maar ook diegene die de auto op slot gedaan had (oeps).

Bij het volgende uitzichtpunt Cape Point besluiten met zijn allen naar boven te gaan (ondanks onze lading bagage in de auto). Dit keer met de kabelbaan (Flying Dutchman), het regent inmiddels flink dus maakt het uitzicht er niet beter op.

Frans heeft inmiddels de bijnaam ‘big man’ gekregen en er wordt een een parkeerplaats voor ons gecreeerd. Frans zit zeer relaxed naast de chauffeur en vindt het stiekem wel lekker niet ‘in charge’ te zijn.

Op weg naar Boulders Bay komen we de eerste baviaan tegen die we vastleggen. Boulders Bay bekend vanwege de Afrikaanse pinguïns kolonies.

Het was een schattig gezicht die parmantig beestjes met blik naar voren en af en toe een ondeugende die het water in dook. Veel zwarte gezinnen zaten op het strandje te genieten van hun dagje uit.

De lunch is vandaag beetje ‘vergeten’ dus er wordt een run gemaakt naar een supermarkt met veel last minute kerst shoppers. Lunchen in ons groepje is een terugkerend discussie punt, aangezien een van ons nogal eens in de contramine is over de lunch (jullie mogen raden wie…).

Daarna zet de reis zich voort richting Somerset West, waar we kerstavond gaan vieren bij Sam’s ouders. We rijden via Muizenberg (surfers plek) langs opnieuw eindeloze kilometers Townships (Khayelitsha), dus ook oppassen dat we de goede route nemen en niet in de townships belanden.

Somerset West is een prachtige en veelal witte suburb, 50 km ten oosten van Kaapstad. Volgens de reisgids is de enige goede reden om een bezoek te brengen aan Somerset West het wijnhuis Vergelegen. Maar wij hebben een andere hele goede reden want tot een officieel dinertje met de ouders van Sam is het nog niet gekomen in onze drukke levens.

We zijn erg benieuwd naar hun optrekje, al veel verhalen over gehoord. Frans en ik logeren in een B&B 2 straten verderop, mooi koloniaals huis middenin een woonwijk.

Het wordt een korte pit stop bij ons hotel voor het noodzakelijke optutten, voordat we ons naar de Källers begeven.

En dan zijn we er: met de auto voor hun gate om vervolgens een 40 graden helling op te rijden om bij het huis te komen. We zijn positief verrast, mooi huis met zwembad in de tuin en in de open keuken staan Eva (Sam’s zus) en vader druk te koken. De familie Käller is culinair gezind en we hebben dan ook genoten van weelderige gerechten (enorm stuk ossenhaas, tonijn, aardappels in oven, bloemkool, pompoen en tot slot met als kers op de taart merinque).

Het wordt een informeel samenzijn; met Jacq onder ons worden er altijd voldoende vragen gesteld (volgens Juul). Hoe het allemaal zo gekomen is dat we op deze locatie nu samen zitten, wordt geleidelijkaan duidelijk. Veel verhalen over de historie van Zuid-Afrika passeren de revu, hoe kan het ook anders.