Woensdag 28 december

Vandaag gaan we naar het hoogtepunt van onze route: het nationaal park Tsitsikamma. 

In Knysna wordt eerst nog voedsel ingeslagen en bikini’s voor de dames gescoord. Dat laatste was al dagen een issue……

Het is prachtig weer, vrij druk op de weg en opnieuw rijden we door een schitterend landschap met opvallend veel dennenbossen. We passeren Plettenbergbaai, waar veel rijke zuid Afrikanen de kerstvakantie doorbrengen. Ook de Bloukransbrug die bekend is vanwege het ‘bungie jumpen’. Dit zou de hoogste plek ter wereld zijn waar je deze ‘dodelijke’ duik vanaf kan maken. Juul zou niets lievers doen, maar uit alles blijkt dat ik al ziek wordt bij het idee. Fab heeft dit keer enige terughoudenheid en voor Sam hoeft het niet meer zo, wat uiteindelijk maakt dat we deze experience links laten liggen.

Aangekomen in Storms River Village bij onze Arch Cabin, zijn we bijzonder verrast. Een enorm cabin, zowel qua oppervlak als hoogte, oudbollig ingericht met heel veel hangplekken en bedden voor maar liefst 8 personen. Hangmat voor de deur, waar ik meteen verder ga met het project was drogen.

Snel de hongerige magen vullen en op pad naar het allermooiste wat het park te bieden heeft: Storms River Mouth. En we zijn niet de enigen. Sam heeft het hier nog nooit zo druk gezien. 

Ons idee is om te gaan kanoën, maar eerst de kilometer lange wandeling over trapjes omhoog en weer omlaag naar de hangbruggen.

Het uitzicht is werkelijk adembenemend. De 3 hangbruggen zijn gespannen over een diepe rivierkloof, met uitzicht op rotskust met indrukwekkende schuimkloppen. We gaan het avontuur aan en wankelend over de bruggen naar de overkant. Je moet hier geen hoogtevrees hebben en stabiel ter been zijn. Het maximaal aantal personen op de brug mag maximaal 25 personen zijn, maar volgens mij is er echt niemand die dit in de gaten houdt (behalve ik?). 

Onze kano trip gaat vandaag niet meer lukken, het is jammer genoeg volgeboekt. De weersverwachtingen voor morgen zien er niet al te best uit (regen!). Maar niet getreurd, we gaan naar het kleine strandje om daar de zee in te duiken met zijn allen. Ook de niet-waterratten onder ons doen mee en op een ponton in de baai, ervaren wij met de grootste lol onze alternatieve kano tocht. 

Zwemmen in deze baai voelt als een natuurlijk golfslagbad. We laten ons opdrogen op de rotsen, want zijn (beetje onhandig) de handdoeken vergeten. 

Langzamerhand treedt de bewolking in, een teken voor het slechter weer dat op komst is. 

Inmiddels zijn onze avondeten plannen geswitched van pasta pesto naar een braai. Dat betekent enkele tripjes naar de kampwinkel vlakbij onze cabin. 

Sam is de klos met Frans als zijn trouwe assistant. De kippenpootjes, lamskotelletjes, ‘boerewors’, maïskolven en zoete aardappels worden aangerukt. Met de nodige Love, Tender & Care en hulp van onze buurman schuiven we om 20.30 uur aan op het buitenterras. Inmiddels is Sam bijna zelf een gebraden kippetje geworden. Behoudens slechts een geblakerde maïskolf, mag het resultaat er wezen met complimenten aan de mannen. De wijn smaakt vanavond nog beter dan anders. 

In Zuid-Afrika ben je overigens geen echte man, als je vrouw de braai aansteekt (is dat in NL anders?).