Maandag 2 januari

Na een slechte nacht door een aanhoudend gevecht met de muggen, gaat de wekker om 06.30 uur. 

Het belooft een bloedhete dag te worden. Om die reden hebben we de tickets voor de kabelbaan van einde middag verplaatst naar vroeg in de ochtend. 

Tenslotte kun je Kaapstad niet verlaten zonder op de Tafelberg, het symbool van de stad, te zijn geweest. En vandaag zeker geen tafelkleedje (wolkendek!) dus ideaal. 

Iedereen zit er behoorlijk brak bij tijdens de rit naar Kaapstad (45 minuten). Naarmate we de Tafelberg steeds dichterbij zien komen, klaart de stemming op. Dit blijft toch de nummer 1 toeristische attractie. De Tafelberg een opvallend platte berg (vandaar de naam tafel) van 1085 meter. 

Omhoog rijdend is het een kunst om de auto te parkeren, want er staat al een lange rij. Sam zet ons af bij het plateau van waaruit de kabelbaan vertrekt om dan een kilometer verder de auto te stallen en terug te lopen. Wij worden als (schoon)oudjes wel heel erg tegemoet gekomen, dat gaan we nog missen straks. 

We hebben tickets voor de fast lane, gelukkig maar!! Het alternatief om nog eens uren te moeten wachten in de rij, bij al een temperatuur van 30 graden is geen feest!

In de cabine die ons naar boven brengt, staan we dan met 64 personen, de bodem draait zodat je uitzicht steeds verandert. Na 4 minuten steil omhoog staan we boven: een rotsachtig plateau waar je kunt rondwandelen en je werkelijk kunt vergapen aan adembenemende vergezichten. En onze oriëntatie laat ons niet in de steek: Robbeneiland, Camps Bay, Signal Hill, Lion’s head, Green Point stadium, City Bowl en Cape Point in de verte. 

Het wordt een sport om de meest fotogenieke plekken op te zoeken voor het Tafelberg foto moment. Door Juul wordt ik nauwlettend in de gaten gehouden, dus hoef geen fratsen uit te halen hier. Fab en Sam gaan een stapje verder. Dan hou ik weer mijn hart vast. 

De enige plek om het in de middag te overleven is een siësta onder het genot van de airco of in en onder water. We gaan terug in de tijd, doen alsof we weer jong / kind zijn. Dat hebben we geweten, want de volgende dag hebben Juul en ik heftige pijn in ons rechterschouderblad.

En dan het karakteristiek Stellenbosch, een conservatief reservaat voor de rijken, bekend van de dure restaurants en wijnproeverijen. De Wassenaarse ‘bubble’ is hier niets bij volgens Sam. 

Het is vrij uitgestorven in Stellenbosch, de studenten zijn op zomervakantie. Gelukkig vind ik nog een bewijs, anders was het moeilijk voor te stellen geweest, dat hier gestudeerd wordt. 

Vanwege het nieuwjaar is er maandag 2 januari een extra vrij dag ingelast. Dat betekent dat de luxe boetiekwinkels gesloten zijn. Voor ons geen enkel probleem. Het grote contrast met de townships in Kraaifontein waar we deze ochtend langsreden, maakt dat wij ons al te rijk en welvarend voelen. 

De avond brengen we door op een terras op plastic stoeltjes, maar dat mag de pret niet drukken. Het eten is weer heerlijk, behalve de salade caprese van Juul is niet helemaal bereid volgens de NL norm. Maar het ijsje maakt alles weer goed!

De zonsondergang geeft weer een spectaculair kleurentafereel. We stellen ons voor hoe je dit nu op de Tafelberg zou ervaren. 

Een ritje door het donker naar huis leert ons de volgende tip: bij een stoplicht voldoende afstand houden van de auto voor je, zodat je een vluchtroute hebt. 

Maar straks zullen Frans en ik het zeker op safe spelen! No worries voor het thuisfront.